ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

ΕΚΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ

ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ:

α) Να είναι σύντομος και περιεκτικός.

β) Πρέπει να προκαλεί το ενδιαφέρον του αναγνώστη.

γ) Να βρίσκεται κοντά στο θέμα προετοιμάζοντας την φυσική μετάβαση σ’ αυτό με κατάλληλο θεματικό πέρασμα.

δ) Να αποφεύγονται οι ιστορικές αναδρομές στον πρόλογο και η κατάχρηση γνωμικών εκφράσεων και παραδειγμάτων.

ε) Να αποφεύγονται οι ρητορισμοί, οι δογματισμοί και οι πολυχρησιμοποιημένες φράσεις.

ΘΕΜΑ : (Τα τελευταία χρόνια) Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των σύγχρονων αναπτυγμένων κοινωνιών είναι ο ρατσισμός  (δεδομένο). Αφού παρουσιάσετε τις αιτίες (α΄ζητούμενο) του φαινομένου να προτείνετε συγκεκριμένες λύσεις (β΄ζητούμενο) για τον περιορισμό του ή την οριστική αντιμετώπιση του.

Επαναδιαπραγμάτευση :

Επαναλαμβάνω τα δεδομένα του θέματος αποφεύγοντας όσο μπορώ τις λεκτικές επαναλήψεις

π.χ. : Στις μέρες μας  ένας απ’ τους σημαντικότερους κινδύνους των δημοκρατικών πολιτευμάτων είναι η ύπαρξη  ρατσιστικών εκδηλώσεων  .(εδώ ήδη έχουμε παρουσιάσει τα δεδομένα) Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σοβαρό φαινόμενο για το οποίο μόνο αφού εντοπιστούν οι πραγματικοί λόγοι ύπαρξης του ,   θα καταστεί δυνατή η εύρεση ουσιαστικής λύσης. .(εδώ γίνεται η σύνδεση με το θέμα και τα ζητούμενά του)

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ:

α) Φροντίζουμε να είναι άμεσα συνδεδεμένο με τον πρόλογο. Το πέρασμα από τον πρόλογο στο κύριο θέμα γίνεται είτε με τον ορισμό (αν υπάρχει κυρίαρχη έννοια) είτε με τις μορφές – είδη, αν οι έννοιες παρουσιάζονται με μορφική πολλαπλότητα (π.χ. πολιτισμός: πνευματικός – τεχνικός).

β) Ιστορική αναδρομή: η παράγραφος αυτή πρέπει να είναι σύντομη και ν’ αναφέρεται στις αλλαγές (τις πιο σημαντικές) που επήλθαν από το παρελθόν ως τις μέρες μας. Η ιστορική αναδρομή πρέπει ν’ ακολουθεί τη χρονική σειρά: Αρχαία εποχή – Μεσαίωνας – Νεότερα χρόνια.

γ) Αιτιολογία: σ’ αυτήν την παράγραφο αναφερόμαστε στους λόγους – αίτια που δημιούργησαν την έννοιά μας (ηθικά, πνευματικά, υλικά).

δ) Αποτελέσματα – Συνέπειες: οι συνέπειες που αναφέρονται πρέπει να έχουν κάποια σχέση με την όλη παρουσίαση και ανάλυση του προβλήματος. Σ’ αυτήν την παράγραφο αναφερόμαστε στον τρόπο με τον οποίο επηρεάζονται και διαμορφώνονται οι διάφοροι τομείς της ζωής του ανθρώπου. Βέβαια, για να οδηγηθούμε στις συνέπειες, στηριζόμαστε στα αίτια. Οι συνέπειες – αποτελέσματα πρέπει ν’ αναφέρονται τόσο στο ατομικό όσο και στο κοινωνικό επίπεδο.

ε) Προτάσεις – Λύσεις: Σ’ αυτήν την παράγραφο πρέπει να προσέξουμε, ώστε ν’ αναφέρουμε προτάσεις – λύσεις για αίτια ή συνέπειες, που έχουμε ήδη αναφέρει. Και φυσικά ό,τι σημειώνουμε στην παράγραφο των προτάσεων – λύσεων πρέπει να είναι ρεαλιστικό, μέσα στα πλαίσια της κοινής λογικής και άρα πραγματοποιήσιμο.

Πιο συγκεκριμένα:

Τις αιτίες τις αναπτύσσουμε σε ξεχωριστές παραγράφους. Κάθε παράγραφος για να είναι ολοκληρωμένη, θα πρέπει να αποτελείται από τη θεματική πρόταση, τις λεπτομέρειες, με τις οποίες αναπτύσσεται και αιτιολογείται η θεματική πρόταση, και την πρόταση κατακλείδα.

Για να μην επαναλαμβάνουμε συχνά φράσεις, όπως «μία αιτία», «επίσης μία αιτία», «ακόμη μία αιτία», είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσουμε νοηματικά ισοδύναμες λέξεις, όπως: επιπλέον, επιπρόσθετα, αναμφίβολα, αναμφισβήτητα κ.τ.λ. Με τις παραπάνω λέξεις μπορούμε να ξεκινούμε τις παραγράφους όχι μόνο των αιτίων, αλλά και άλλου περιεχομένου.

Μεταβατικές λέξεις και φράσεις

ΑΙΤΙΑ

- Παράγοντες που συμβάλλουν επιβοηθητικά στον/ στην/ στο ...

- Αν κοιτάξουμε βαθύτερα, στις ρίζες του φαινομένου, θα δούμε πως

πηγάζει από ...

- Κύρια αιτία του/ της ... είναι ο/ η/ το ...

- Ανάμεσα στα αίτια του/ της ... ξεχωριστή θέση κατέχει ...

- Σοβαρό επίσης αίτιο θεωρείται ...

- Ένας ακόμα λόγος είναι το γεγονός ότι ...

- Κύριος (/ βασικός/ πρωταρχικός/ καθοριστικός/ ουσιαστικός/

θεμελιώδης) παράγοντας είναι ...

- Ο ρόλος του/ της ... είναι πράγματι καθοριστικός για ...

- Εκτός από αυτό όμως και ο/ η/ το ... αποτελεί ...

- Ο/ η/ το ... είναι βλαβερός/ ή/ ό (επιβλαβής/ επιζήμιος) ...

- Θα ήταν αδύνατος/ η/ ο ο/ η/ το ... χωρίς τη βοήθεια του/ της ...

Οι συνέπειες χωρίζονται ανάλογα με τη σημασία της κύριας έννοιας σε θετικές και σε αρνητικές.

Επίσης μπορούμε να τις χωρίσουμε σε συνέπειες για το άτομο και σε συνέπειες για την κοινωνία.

Οι συνέπειες απορρέουν από τις αιτίες και θα πρέπει να βρίσκονται σε άμεση σχέση με αυτές.

Αποτελέσματα - συνέπειες

- Μια πρώτη ματιά στην προσφορά του/ της ... αποδεικνύει ότι...

- Άλλη θετική/ αρνητική συνέπεια είναι ο/ η/ το ...

- Ένα ακόμη θετικό/ αρνητικό αποτέλεσμα είναι ...

- Η προσφορά (/ ο ρόλος) του/ της ... δεν σταματά σε αυτό το σημείο ...

- Εκτός από τα θετικά στοιχεία, ο/ η/ το ... έχει και αρκετά αρνητικά ....

- Ανάμεσα στις συνέπειες(/ στις επιπτώσεις/ στα αποτελέσματα)

ιδιαίτερη θέση κατέχει ....

- Αναφερόμενοι στις συνέπειες καταλαβαίνουμε (/ διαπιστώνουμε ) ότι

- Ο/ η/ το ...είναι φυσικό επακόλουθο του/ της ...

- Γεγονός είναι ότι ο/ η/ το ... συμβάλλει και ...

- Η σημαντικότερη προσφορά του/ της ... είναι αναμφισβήτητα ...

- Ο/ η/ το ... αποτελεί συνέπεια (/ είναι επακόλουθο) του/ της ...

- Ο/ η/ το ... είναι απόρροια/ προϊόν ...

- Ο/ η/ το ... έχει επιπτώσεις/ αντίκτυπο ...

- Ο/ η/ το ... είναι βλαβερός/ επιβλαβής/ επιζήμιος ...

- Ο/ η/ το ... έχει ως αποτέλεσμα την κακοδαιμονία (/ την εξαθλίωση/

την κατάπτωση/ τον εκφυλισμό) ...

- Ο/ η/ το ... συμβάλλει (/ συντείνει/ συντελεί ) στον/ στην/ στο ...

- Ο/ η/ το ... επιτρέπει/ διευκολύνει/ προάγει/ προωθεί ...

- Άμεση συνέπεια του παραπάνω γεγονότος είναι ...

- Ο/ η/ το ... επηρεάζει θετικά/ αρνητικά τον/ την/ το ...

- Ο/ η/ το/ ασκεί επιρροή (/ επίδραση) στον/ στην/ στο ...

- Ο/ η/ το ... είναι παράγοντας δημιουργικός/ ανανεωτικός/

ανακαινιστικός...

Οι τρόποι αντιμετώπισης βρίσκονται και αυτοί με τη σειρά τους σε άμεση σχέση με τις συνέπειες και τις αιτίες. Δεν προτείνουμε μέτρα για αίτια και συνέπειες που δεν περιλάβαμε στη διερεύνηση του προβλήματος.

Οι λύσεις και οι πρακτικές αντιμετώπισης ενός προβλήματος θα πρέπει να κινούνται στα όρια του εφικτού και του δυνατού. Επίσης οι τρόποι αντιμετώπισης θα πρέπει να είναι προωθητικοί, όταν αντιμετωπίζουμε θετικό παράγοντα και ανασταλτικοί όταν αντιμετωπίζουμε αρνητικό παράγοντα.

Οι πιο συνηθισμένοι και σπουδαιότεροι ταυτόχρονα τρόποι αντιμετώπισης είναι: η παιδεία, η οικογένεια και οι πνευματικοί άνθρωποι. Οι δύο πρώτοι θεσμοί ονομάζονται φορείς κοινωνικοποίησης.

Μέτρα - προϋποθέσεις

- Θα είναι αναμφίβολη (/ αναμφισβήτητη/ αναντίρρητη/ αδιαφιλονίκητη)

η συμβολή του/ της ... στον/ στην/ στο ...

- Ο/ η/ το ... θα συμβάλει στην καλυτέρευση (/ βελτίωση/ αναμόρφωση/

εξυγίανση/ θεραπεία) του/ της ...

- Ο/ η/ το ... μπορεί να λειτουργήσει θετικά για ...

- Ο/ η/ το ... θα ασκήσει θετική επιρροή (/ επίδραση) στον/ στην/ στο ...

- Ο/ η/ το ... αποτελεί βασική προϋπόθεση για ...

- Για να εξασφαλιστεί ο/ η/ το ... είναι απαραίτητος/ η/ ο ...

- Η επίδραση του/ της ... στον/ στην/ στο θα είναι καταλυτική.

- Η ευεργετική επίδραση του/ της ... στον/ στην/ στο ... είναι εμφανής

- Ο/ η/ το ... θα αποβεί παράγοντας δημιουργικός (/ ανανεωτικός/

ανακαινιστικός)

- Ουσιαστικός (/ θεμελιώδης/ πρωταρχικός/ καθοριστικός ) παράγοντας

για ... μπορεί να αποβεί και ...

- Ο/ η/ το ... προϋποθέτει την ύπαρξη ...

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Ως επίλογο χρησιμοποιούμε:

α) Ένα γενικό συμπέρασμα, δηλαδή μια σύντομη ανακεφαλαίωση των όσων ήδη έχουμε αναφέρει στο κύριο θέμα.

β) Επίσης, αν δεν έχει γίνει ήδη, θα μπορούσαμε ν’ αναφερθούμε σύντομα σε προτάσεις – λύσεις και κυρίως στη σημαντικότερη λύση.

γ) Μπορούμε επίσης να στηριχθούμε στη σύγχρονη πραγματικότητα για να προδιαγράψουμε τη μελλοντική πορεία του προβλήματος που μας απασχολεί.

δ) Στον επίλογο καλό είναι να αποφεύγονται οι συμβουλές, οι προτροπές και οι ευχές.

1. Δεοντολογικός επίλογος :

α) Είναι ο επίλογος που συμπυκνώνει τα μέτρα για τη θετική ή αρνητική

                 αντιμετώπιση ενός παράγοντα.

β) Εμπεριέχει συνοπτική περιγραφή συγκεκριμένων τρόπων εφόσον οι λύσεις

      αυτές δεν ήταν αντικείμενο ανάπτυξης στο κυρίως θέμα.

2. Ανακεφαλαιωτικός επίλογος :

α) Δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπος, γιατί ενέχει το στοιχείο της επανάληψης.

β) Ωστόσο, κρίνεται κατασκευαστικά προσιτός, μπορεί να εφαρμοστεί σε

     πολλά θέματα, παρουσιάζει περιγραφικά και ασχολίαστα τις βασικές

     θέσεις.

Ø  Αβίαστα, λοιπόν, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα.

Ø  Συμπερασματικά, λοιπόν, μπορούμε να επισημάνουμε.

Ø  Από όσα ως τώρα έχουν διατυπωθεί, αξίζει να τονίσουμε συμπερασματικά.

Ø  Γίνεται, λοιπόν, αντιληπτό. . . . .